به گزارش اصفهان زیبا؛ «اصفهان برخوردار» تعبیری است که شاید کمتر کسی باشد که آن را نشنیده باشد! سال‌هاست که نام این استان در زمره استان‌های برخوردار قرار گرفته و همه آن را با این تعبیر می‌شناسند؛ هرچند بسیاری از مسئولان استانی معتقدند که اصفهان، سالیان سال است چوب همین برخورداری‌اش را می‌خورد و به همین دلیل هم در پاره‌ای از مواقع میزان اعتباراتی که به آن تخصیص داده می‌شود به نسبت سایر استان‌ها چندان معقول نیست و نمی‌تواند بسیاری از امورات آن را رفع کند.
سال گذشته بود که استاندار اصفهان در نشست خبری خود بر این موضوع تأکید کرد؛ آنجا که گفت: «اصفهان چوب برخوردارنمایی خودش را می‌خورد. اگر ما نگران وضع اصفهان هستیم باید واقعیت‌های استان را بازتاب بدهیم.»
همین دوسه روز پیش نیز فرماندار اصفهان در رابطه با این موضوع سخن گفت و نگاه برخورداری به اصفهان را نادرست خطاب کرد: «شهرستان اصفهان دارای ظرفیت‌های فراوانی است که این ظرفیت‌ها را در عرصه‌های مختلف شاهدیم. مضاعف بر نمونه‌ای از تمامی مشکلات استان اصفهان تعدادی مشکلات ویژه ازجمله آلودگی هوا، ترافیک و تراکم جمعیت نیز در شهرستان اصفهان وجود دارد که نیازمند توجه ویژه‌ای است. یکی از مهم‌ترین مشکلات این است که متأسفانه نسبت به شهرستان اصفهان نگاه یک شهرستان برخوردار وجود دارد. گاهی به دلیل کثرت کار در ادارات کل، برخی غفلت‌ها را در شهرستان اصفهان شاهدیم؛ زیرا برخی از دستگاه‌ها نماینده‌ای در شهرستان ندارد. بر همین اساس این موضوعات نیازمند تدابیر ویژه‌ای است. شهرستان اصفهان از ۸۲ روستا با یک بخشدار تشکیل شده است؛ درحالی‌که برخی از روستاهای این شهرستان به‌اندازه یک شهر جمعیت دارد. در این راستا توجه به ساختارهای اداری نیازمند توجه ویژه‌ای است. امروز سعی داریم اعلام کنیم که با توجه به کثرت متعدد مسائل، شهرستان اصفهان برخوردار نیست و در این راستا شاهد اختصاص نامناسب بودجه به این شهرستان هستیم.»
نگاهی که اجازه حل مشکلات را نمی‌دهد!
نگاه برخوردار به اصفهان، اما باعث شده تا بسیاری از مشکلاتی که در این کلان‌شهر به چشم می‌خورد چندان موردتوجه قرار نگیرد و عزمی برای رفع آن‌ها وجود نداشته باشد. خشک‌سالی گسترده زاینده‌رود، بیکاری کشاورزان، آلودگی هوا و فرونشست ازجمله این مشکلات هستند؛ مشکلاتی که باعث شده تا در چند سال اخیر بسیاری از چهره‌های دانشگاهی دراین‌باره اخطار دهند و از این شهر، شهری ناامن برای زندگی در آینده نام ببرند و حتی بگویند که در آینده‌ای نه‌چندان دور اصفهان خالی از سکنه خواهد شد؛ ضمن اینکه گزارش‌ها حاکی از کوچ سرمایه بسیاری از اصفهانی‌ها به شهرهای شمالی است.
با این حال نام اصفهان همچنان در زمره استان‌های برخوردار و البته با درصد پایین محرومیت به چشم می‌خورد. آن‌طور که مرکز پژوهش‌های مجلس به‌تازگی گزارش داده، استان اصفهان پس از سمنان کمترین درصد محرومیت در بین خانوارها را داراست و پس از اصفهان نیز قزوین قرار گرفته.
دیگر پژوهش‌های این نتایج نشان می‌دهد که سیستان و بلوچستان به‌عنوان محروم‌ترین بوده و استان‌های کرمان و خراسان جنوبی بیشترین درصد محرومیت را داشته‌اند. مطابق این رتبه‌بندی از وضعیت محرومیت در کشور نزدیک به 30درصد از خانوارهای سیستان و بلوچستان در محرومیت به سر می‌برند که در مقایسه با سایر استان‌ها، عدد بسیار بالایی است؛چراکه مثلا اختلاف سطح محرومیت سیستان و بلوچستان با استانی مانند تهران 28درصد است! مرکز پژوهش‌های مجلس برای دست‌یابی به این نتایج با استفاده از شاخص فقر چندبعدی جهانی و با استفاده از داده‌های پرسشنامه درآمد و هزینه خانوار در سال 1401 استفاده کرده تا تصویری از وضعیت موجود محرومیت در کشور را ارائه کند.
درصد کم محرومیت در خانوارها
درصد پایین محرومیت خانوارها در استان اصفهان، البته موضوع تازه‌ای نیست. براساس گزارش پایش فقر سال ۱۴۰۰ که دی‌ماه 1400 از سوی وزارت کار، رفاه و تعاون اجتماعی منتشر شد و رسانه‌ها آن را بازنشر کردند و استان‌های ایران ازنظر سطح فقر با یکدیگر مقایسه شدند،هرچند نرخ فقر در کل کشور حدود ۳۰درصد است؛ اما در استانی مانند سیستان‌وبلوچستان این نرخ بالاتر از ۵۰درصد است؛ یعنی بیش از نصف مردم این استان کمتر از خط فقر محاسبه‌شده برای آن مخارج داشته‌اند.
داده‌های این گزارش نشان می‌دهند، استان سیستان و بلوچستان محروم‌ترین استان کشور است؛ همچنین خراسان شمالی، هرمزگان و لرستان در رتبه‌های بعدی‌اند که همه ازجمله استان‌های مرزی کشور هستند. درحالی‌که استان‌های ناحیه مرکزی ایران غالبا جزو ده استان پایین جدول محرومیت محسوب می‌شوند، رتبه ۳۱ از آن استان یزد است و رتبه ۳۰ را تهران و رتبه 28 را نیز اصفهان داراست؛ این درحالی است که سال گذشته نیز وزارت کار و امور اجتماعی گزارشی را منتشر کرد که اصفهانی‌ها ازنظر درآمد در رتبه پنجم در کشور قرار گرفت.
بنا به این گزارش که رسانه‌ها آن را منتشر کرده‌اند، کسانی که در این استان زندگی می‌کنند سال 1401 ماهانه حدود ۱۴میلیون و ۳۹۰ هزار تومان درآمد داشته‌اند و از این عایدی ماهانه حدود ۱۱میلیون و ۷۰۰ هزار تومان آن خرج هزینه‌های زندگی این افراد شده است. بعد از اصفهان، استان فارس در مقام ششم قرار دارد. درآمد مردم این استان در سال گذشته ماهانه حدود ۱۴میلیون و ۱۶۳هزار تومان بوده؛ چیزی حدود ۲۰۰هزار تومان کمتر از درآمد مردم استان اصفهان؛ این درحالی است که بنا به این گزارش، کسانی که ساکن استان تهران هستند در سال گذشته درآمد بیشتری نسبت به افراد ساکن دیگر استان‌های کشور داشته‌اند.
طبق این آمار، ساکنان استان تهران در هرماه به‌طور میانگین حدود ۱۹میلیون و ۲۲۱هزاصفهانار تومان درآمد داشته‌اند. از طرف دیگر حدود ۱۶میلیون و ۳۴۹هزار تومان از این مبلغ درآمد را برای گذران زندگی هزینه کرده‌اند. ساکنان استان مازندران با درآمد ماهیانه حدود ۱۶میلیون و ۴۵۶ هزار تومان بعد از تهرانی‌ها جزو افراد پردرآمد کشور هستند. ساکنان استان مازندران حدود ۱۲میلیون و ۴۵۰هزار تومان از این درآمد را در ماه خرج کرده‌اند. مردم استان البرز با یک‌فاصله خیلی کم بعد از استان مازندران در مقام سوم پردرآمدترین‌ها قرار دارند.
