مهار اختلال‌های خلقی با تغذیه مفید

افزایش مصرف اسیدآمینه تریپتوفان

این اسیدآمینه در پروتئین گوشت، شیر و تخم‌مرغ یافت می‌شود و برای تولید سروتونین مورداستفاده قرار می‌گیرد. ناقل عصبی تریپتوفان پدیده‌های خواب، ترشح هورمون هیپوفیز و دریافت درد را تنظیم می‌کند. مقادیر مغزی سروتونین با دریافت تریپتوفان تحت‌تأثیر قرار می‌گیرد.متعاقب وعده‌های غذایی پرپروتئین، به دلیل رقابتی که بین این اسیدآمینه با سایر اسیدهای آمینه اتفاق می‌افتد، تریپتوفان کمتری به مغز می‌رسد.
از سوی دیگر، به‌دنبال وعده‌های غذایی پرکربوهیدرات، و به‌دنبال آن ترشح انسولین باعث می‌شود که اسیدهای آمینه دیگر به بافت عضلانی جذب شوند و مقادیر بیشتری تریپتوفان به سمت مغز هدایت شود تا در آنجا به سروتونین تبدیل شود. یکی از اثرات افزایش سطح سروتونین، احساس خواب‌آلودگی است که به‌دنبال مصرف تنقلات شیرین اتفاق می‌افتد.
همچنین تحقیق‌های جدید نشان می‌دهند که مواد غذایی گیاهی غــنــی از فـیتــوکمیـکال‌هــا، ازنـظـر تغــذیــه‌ای و بــیــوشیمیایی در حفظ عملکرد طبیعی مغز و سلامت روان، حائز اهمیت هستند. دریافت مواد غذایی نظیر انواع توت‌ها، مرکبات، چای سبز و دیگر منابع رژیمی حاوی فیتوکمیکال‌ها، به اندازه دریافت ویتامین‌ها و املاح برای بدن ضروری است.
مطالعات پیشین نشان می‌دهند که گنجاندن مواد غذایی نظیر پیاز، سیر، رزماری، زردچوبه، زنجبیل، کلم بروکلی، کلم و کلم بروکسل با بهبود تعامل‌های اجتماعی در افراد و بهبود ارتباط کلامی همراه بوده است.گفتنی است که اثر این مواد غذایی بر سلامت مغز از طریق اثرات آنتی‌اکسیدانی، ضدالتهابی و نوتروژنومیک صورت می‌گیرد.

مواد غذایی مضر برای خلق‌وخو

 کافئین یکی از مواد غذایی مضر برای خلق‌وخو به‌حساب می‌آید. کافئین یک ماده محرک است که در قهوه، چای، کولا و شکلات وجود دارد.
 مصرف یک فنجان قهوه می‌تواند باعث افزایش هوشیاری افراد شود؛ ولی مصرف بیش‌ازاندازه آن می‌تواند باعث افزایش تپش قلب، بی‌خوابی و اضطراب ‌شود.
الکل عامل دیگری است که می‌تواند اثرات سوء بر خلق‌وخو داشته باشد. الکل باعث تغییر در عملکرد برخی از ارگان‌های بدن می‌شود؛ به‌طوری‌که موجب کاهش تنفس و انتقال اکسیژن به سیستم عصبی می‌شود؛ همچنین می‌تواند باعث افسردگی، تحریک‌پذیری، اضطراب و اختلال در خواب شود. علاوه بر نوع مواد غذایی، مقدار و زمان مصرف آن‌هم می‌تواند بر خلق تأثیر داشته باشد.
وعده‌های کوچک و مکرر در طول روز، میزان انرژی و وضعیت خلقی را در سطوح ثابتی حفظ می‌کند.
فاصله زمانی زیاد در بین وعده‌های غذایی، روی چگونگی خلق و انرژی بدن تأثیر منفی دارد؛ همچنین وعده‌های غذایی بزرگ باعث احساس خواب‌آلودگی و کاهش انرژی می‌شود.