خشک‌شدن رودخانه زاینده‌رود در چند سال گذشته، تأمین آب شرب شهرستان‌های اردستان، اصفهان، برخوار، تیران و کرون، خمینی‌شهر، خور و بیابانک، دهاقان، شاهین‌شهر و میمه، فلاورجان، لنجان، مبارکه، نائین، نجف‌آباد و نطنز که زیرپوشش شبکه اصفهان بزرگ هستند را با مخاطره جدی روبه‌رو کرده است. صرف‌نظر از مشکلات هیدروژئولوژیکی و کیفی، به‌دلیل افت بسیار شدید، آبخوان حجم آب بسیار محدودی را تأمین می‌کند. این موضوع چالشی بزرگ است که جمعیتی بالغ بر 7/4میلیون نفر را در شرایط فعلی تحت تأثیر قرار می‌دهد. در حال حاضر تأسیسات موجود قادر به تأمین آب مورد نیاز جمعیت هدف طرح در 14 شهرستان زیر پوشش نیست. همچنین از منظر استراتژیکی، ایمنی و امنیتی و پدافند غیر عامل منحصر بودن شریان تأمین و انتقال آب شرب برای جمعیتی بیش از 7/4 میلیون نفر از یک مسیر کاملا آسیب‌پذیر، منطقی نیست.

محیط‌بان خسروی اولین نفر نبود و قطعا آخرین نفر هم نخواهد بود؛ اولین و آخرین نفر از آن‌هایی که در دشت‌ها و عرصه‌های بی‌کران و بی‌حصار که چشم، چشم را نمی‌بیند، اسیر شکارچی‌های غیرمجاز می‌شوند و برای دفاع از حیات‌وحش بی‌دفاع جان و جوانی خود را فدا می‌کنند؛ هرچند هنوز علت قطعی مرگ این محیط‌بان اصفهانی مشخص نشده، اما حدود یک ماه پیش بود که او در پارک قمیشلو برای نجات جان یک آهوی حامله با دو شکارچی غیرمجاز درگیر و مجروح شد؛ داستانی که قصه امروز و دیروز نیست و سال‌هاست که محیط‌بانان با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنند و از فقدان آگاهی این شکارچی‌ها رنج می‌برند. همین چند ماه پیش بود که این اتفاق برای دو محیط‌بان زنجانی نیز رخ داد و آن‌ها در درگیری با شکارچیان غیرمجاز جان باختند تا مجموع محیط‌بانان جان‌باخته ایرانی تا فروردین‌ماه جاری به 144 تن برسد.