سیل سالمندی قرار است اصفهان را با خود ببرد؛ خیلی زود و شاید به قدر یک چشم بر هم زدن! بحران سالمندی و بیم از پیر شدن اصفهان، اگرچه موضوع جدیدی نیست و از دهه‌های گذشته کارشناسان و آسیب‌شناسان درباره آن بارها و بارها گفتند و نوشتند و هشدار دادند؛ اما درباره این یکی هم مثل خیلی از بحران‌های دیگر که بیخ‌گوشمان چسبیده‌اند و بسیار درباره‌شان خوانده‌ایم و نوشته‌ایم، اتفاق خاصی نیفتاد و فریادهای بلند شده هم نه تنها گوش شنوایی پیدا نکرد، بلکه اعمال سیاست‌های جمعیتی نادرست و کاهش زاد‌و‌ولد در سال‌های اخیر، حرکت به سمت‌و‌سوی سالمندی را شتاب بخشید؛ البته این موضوع فقط مختص اصفهان نیست؛ چرا که آمارها نشان می‌دهند نرخ رشد جمعیت کشور در سال ۶۵ عدد ۳,۹ درصد بوده و در سال ۹۵ این رقم به ۱,۲۴ درصد کاهش داشته است؛ همین هم شده که کاهش نرخ باروری که یکی از عوامل اساسی در روند نزولی جمعیت کشور است، نگران‌کننده باشد. این روند نشان‌دهنده بحران کاهش جمعیت و نرخ باروری بوده است؛ به‌طوری‌که تعداد فرزندان در سال ۶۵ میانگین شش فرزند بوده، اما این نرخ در حال حاضر به میانگین ۱,۸ فرزند کاهش پیدا کرده است.