حالا پس از هفت ماه دوباره نا امیدی بارسلونا را فرا گرفته و این بار رونالد کومان در کنفرانس‌ها تهاجمی‌تر از قبل شده است. انتقادات را تندتر پاسخ می‌دهد و دیگر اتفاقات عجیب هم در کنفرانس‌های او رخ نمی‌دهد.
دیگر هیچ چیز عجیب‌تر از نحوه پاسخ گویی و صحبت‌های او نیست. مثل آن‌جا که در کنفرانس خبری بازی با بایرن مونیخ گفت به لطف من، بارسلونا آینده روشنی دارد. اگر چه پس از این صحبت، رسانه‌ها و هواداران بارسلونا کمی به کومان خرده گرفتند که به جای پاسخ گویی برای نتایج ضعیف، خودستایی می‌کند، نگاه به ترکیب بارسلونا نشان می‌دهد سرمربی هلندی چندان بی راه نگفته است.
پس از رفتن اینیستا و ژاوی بالاخره یک مربی پیدا شد که جرات کند به یکی از هافبک‌های جوان و مستعد تیم فرصت حضور ثابت در ترکیب اصلی را بدهد. بر خلاف مربیان قبلی که تجربه هافبک‌هایی امثال ویدال و راکیتیچ را بر همخوانی بازی این بازیکنان با سبک بارسا ترجیح می‌دادند، رونالد کومان روی پدری ریسک کرده است تا هافبکی متناسب با سبک بازی این تیم را بسازد. در خطوط دیگر نیز اوضاع به همین شکل است.
فصل پیش و قبل از مصدومیت آنسو فاتی، کومان جایگاهی ثابت در برنامه‌هایش برای او در نظر گرفته بود و قبل از مصدومیت همواره در ترکیب اولیه این تیم حضور داشت. پست دیگری که بارسلونا بعد از خداحافظی پویول و حالا با بالا رفتن سن پیکه در آن ضعف پیدا کرده است، پست دفاع وسط است. همان جایی که خود رونالد کومان بازی می‌کرد و سبکی خاص از بازی را به اجرا می‌گذاشت.
اکنون کومان از سه مدافع وسط کم تجربه به صورت چرخشی در خط دفاع استفاده می‌کند که هر سه پتانسیل تبدیل شدن به مدافع وسطی با همان سبک بازی خاص کومان را دارند و می‌توانند از همان عقب زمین بازیسازی و پخش توپ را انجام دهند. همچنین در دو پست دفاع چپ و راست به بازیکنان جوانی مثل بالده و سرجینیو دست فرصت می‌دهد. بازیکنانی که بی اشتباه نیستند ولی مواجه کردن تیم و هواداران با حذف بازیکن با کیفیتی مثل آلبا، شجاعتی می‌خواهد که هر سرمربی ندارد ولی کومان این شجاعت را داشت که اشتباهات و کم تجربگی‌های بازیکنان جوان را بپذیرد ولی تیم را برای جدایی گریز ناپذیر امثال آلبا آماده کند و همچنین پس از چندین فصل بالاخره هافبکی متناسب با سبک بازی این تیم را در ترکیب ثابت قرار دهد.
اشتباهات بازیکنان جوان بعضا در نتایج تیم تاثیر گذار هستند و نتایج هم در نهایت به پای رونالد کومان نوشته می‌شوند با این حال او این ریسک را برای افزایش تجربه و کیفیت استعداد‌های تیمش انجام می‌دهد. با تمام این اوصاف خود او هم نمی‌تواند در نتایج اخیر کم تقصیر باشد. اگر چه کلیات مد نظر او مثل بازیسازی از عقب توسط مدافعان، استفاده از هافبک‌های خلاق، تکنیکی‌تر و با مهارت بیشتر در بازی تک ضرب رو زمین و استفاده از مهاجم کاذب پر تحرکی مثل ممفیس دیپای روی کاغذ خوب هستند، تیم در زمان اجرا ضعف‌های زیادی از خود نشان می‌دهد. یکی از این ضعف‌ها ریشه در چینش بازیکنان و ترکیب اولیه دارد. کومان به طور همزمان از بوسکتس و دیانگ در ترکیب استفاده می‌کند که ترکیبی بیش از حد دفاعی می‌سازد. دیانگ در تیم قبلی خود یعنی آژاکس به عنوان هافبک دفاعی بازی می‌کند و حالا با حضور بوسکتس، باید کمی جلوتر برود و وظایف هجومی‌تری به عهده بگیرد ولی دیانگ به علت بازی در عقب زمین ناخود آگاه محتاط‌تر از یک هافبک هجومی است. پاس‌های ریسکی کمتری می‌دهد و در بیشتر حرکاتش حفظ توپ اولویت دارند و این از خطر حملات بارسلونا می‌کاهد. به علاوه بوسکتس هم دیگر آمادگی سابق را ندارد.
روی دو گلی که بارسلونا از بایرن مونیخ خورد جاگیری اشتباه بوسکتس و پوشش ندادن فضای پشت محوطه از جمله اشتباهاتی بود که نشان می‌دهد بوسکتس از فرم خوب خود دور شده است. به نظر می‌رسد وقت آن رسیده است که دیانگ به پست اصلی‌اش باز گردد.
مورد دیگر که باعث اجرای ضعیف بازیکنان در میدان شده است، نداشتن ترکیب و چیدمانی ثابت است.
در سبک بازی مدنظر کومان که هدف نفوذ به دفاع حریف با گردش توپ و حرکات ترکیبی است، بازیکنان باید از تک تک حرکات هم بازی‌ها و بازیکنان نزدیک به خودشان ذهنیتی درست داشته باشند و قبل از انجام هر حرکت از بازیکن کناریشان، بتوانند آن را پیشبینی کنند، ولی ترکیب‌های این تیم هر بازی تغییر می‌کنند و بازیکنان این شناخت و ذهنیت را نسبت به بازیکن نزدیکشان از دست می‌دهند. اگر کومان بتواند به ترکیبی ثابت دست پیدا کند که بازیکنان از هم تیمی‌هایشان در ترکیب اصلی شناخت خوبی داشته باشند، عملکرد این تیم در نفوذ به دفاع حریفان با حرکات ترکیبی هم بهبود خواهد یافت.
آینده کومان در بارسلونا مشخص نیست ولی آن چه مشخص است شجاعت او و احساس مسئولیت او در قبال آینده تیمی است که دوستش دارد.
