در این گزارش به‌صورت رندم سراغ چند مادر رفته‌ایم تا ببینیم آیا آنها موافق بازگشایی حضوری مدارس هستند یا نه.
آمار اشتباه است
آلا مادر یک دختر 6ساله است که از همان اول می‌گوید این آمار اشتباه است. خودش و هر مادر دیگری را که می‌شناسد، مخالف بازگشایی حضوری مدارس هستند. او خبرنگار است، چندی پیش برای اطمینان خودش از عدم صحت این آمار، در اینستاگرامش نظرسنجی‌ای تحت همین عنوان می‌گذارد و درصد بالایی از مادران اعلام نارضایتی از طرح بازگشایی حضوری مدارس می‌کنند. «درست است که جریان تداوم آموزش دانش‌آموزان بسیار مهم است و متخصصان تربیتی ترجیح می‌دهند آموزش و تربیت در تعاملات حضوری دانش‌آموز در محیط مدرسه باشد، اما باوجود جولان کرونا چطور می‌توانند امنیت دانش‌آموزان را تضمین کنند؟ عضو ستاد کرونا اعلام کرده بود که تا پایان آبان ماه اولیای دانش‌آموزان واکسینه می‌شوند. ازطرفی فرهنگیان هم که واکسینه شده‌اند و باید مدارس به‌صورت ترکیبی شروع به کار کنند. اما هیچ‌کس در این بین اشاره نمی‌کند که تکلیف خود دانش‌آموزان چیست؟ چند روز پیش هم معاون وزیر آموزش و پرورش اعلام کرده بود که 75 درصد خانواده‌ها موافق بازگشایی مدارس هستند. اما هیچ منبع آماری منتشر نشده که ما بفهمیم براساس چه آماری این نظرسنجی صورت گرفته است.» نظر آلا این است که گزینه آموزش ترکیبی حضوری و مجازی اشتباه است. چون به زیرساخت‌های آموزش و پرورش کشور توجه نشده است. «وقتی 15 دانش‌آموز، طبق گفته خودشان، قرار است در کلاس درس با معلم حضور پیدا کنند، باوجود کمبود نیرو و بودجه‌ای که در آموزش و پرورش وجود دارد، بقیه دانش‌آموزان باید چه کار کنند؟ تکلیف بقیه دانش‌آموزانی که در منزل هستند چیست؟ آیا معلم وقت این را دارد که به آموزش حضوری و مجازی بپردازد؟ اصلا آیا امکانات و پروتکل‌های بهداشتی در همه مدارس رعایت می‌شود و بودجه لازم برای ارائه خدمات بهداشتی را دارند؟ یا فقط مدارسی که مرفهان در آنجا درس می‌خوانند امکان رعایت پروتکل‌ها وجود دارد؟ اصلا تضمینی هم نیست که در مدارس غیردولتی که بودجه لازم را دارند، بچه‌ها مبتلا نشوند.» این مادر خبرنگار عقیده دارد که نباید به بازگشایی حضوری مدارس در کشورهای دیگر نگاه کرد و دقیقا همین کار را در کشور خودمان انجام داد. چون لااقل مدارس در کشورهای دیگر مسیر ورود و خروج دانش‌آموزان از هم جدا است، انواع تست‌ها رایگان از آنها گرفته می‌شود، هرروز تب بچه‌ها چک می‌شود و همه چیز تحت کنترل است. اما در مدارس ما به دلیل کمبود بودجه امکان داشتن این امکانات وجود ندارد. آموزش و پرورش نمی‌تواند به‌صورت همزمان هم حق تربیت را و هم حق امنیت را تامین کند.
حضوری باشد اما به شرط و شروطی
زهره مادر 3 دانش‌آموز است. او دیگر از وضعیت آموزش مجازی در خانه خسته شده است. ترجیحش این است که مدارس باز شود و بچه‌ها در کلاس درس و به‌صورت حضوری آموزش ببینند. اما این خواسته او تابع شرط و شروط زیادی است. مثلا اینکه همه بچه‌ها واکسن بزنند، مدرسه امکانات بهداشتی لازم داشته باشد و در کل سلامت جسمی فرزندانش تامین شود. او می‌گوید در این یک سال واقعا از نظر روحی به دلیل اینکه همزمان 3 دانش‌آموز را در خانه داشته و باید همه درس‌ها را با آنها کار می‌کرده، آسیب دیده است. اما این آسیب را در مقابل آسیب ندیدن سلامت فرزندانش به جان می‌خرد.
در کنار معلم خصوصی
زهرا می‌گوید ترس زیادی از کرونا دارد. برای همین اگر مدارس حضوری هم شوند به هیچ عنوان نمی‌گذارد فرزند کلاس اولی‌اش به مدرسه برود. او می‌گوید که خودش در خانه به کودکش درس می‌دهد و اگر هم روزهایی خسته و عصبی شود، پسرش را پیش مادر خودش می‌برد تا او بتواند کمکش کند و یک سری از درس‌ها را به او آموزش دهد. پگاه هم مانند زهرا عقیده دارد که الان وضعیت خوبی برای تشکیل کلاس‌های حضوری نیست و امسال هم باید دانش‌آموزان در خانه بمانند و درس بخوانند. پگاه می‌گوید که سال گذشته برای آموزش مجازی پسرش خیلی اذیت شده است اما امسال قصد دارد معلم خصوصی بگیرد تا خودش کمتر اذیت شود.
باید تمام کشور واکسینه شود
مهراوه دو دختر دانش‌آموز دارد و به شدت مخالف حضور دانش‌آموزان در مدرسه است. او می‌گوید تا وقتی که همه افراد جامعه واکسن نزنند، نباید ریسک کرد و در مکان‌های عمومی حاضر شد. مخصوصا بچه‌ها که وقتی همدیگر را می‌بینند هیجانی می‌شوند و یادشان می‌رود که باید یک‌سری قواعد بهداشتی را رعایت کنند. «درصد ایمنی جامعه پایین است، مرگ جبران ناپذیر است و نباید این ریسک را کرد. اگر بچه‌هایم کرونا بگیرند، هرچند هم سبک باشد، اضطرابش برای من مادر کشنده است. کابوسم این است که بچه‌هایم کرونا بگیرند. محیط آموزشی هم به هیچ عنوان ایمن نیست. برای همین نباید مدرسه باز شود. چندنفر از دوستانم در روستا زندگی می‌کنند و آنها چون تعداد نفرات کمی در مدرسه هستند و مدارس روستا معمولا محیط بازی دارند، خوب است که آنجا آموزش حضوری شود. بااینکه بچه‌هایم برای اینکه دائم در خانه هستند و مثل قبل به مدرسه نمی‌روند، افسرده شده‌اند اما باز هم من مخالف آموزش حضوری هستم.»
نظر یک معلم
در خلال این گزارش با معلم یک مدرسه هم گفت‌وگو و نظر او را در مورد آموزش حضوری یا مجازی در سال تحصیلی جدید، پرسیده شد. این معلم باوجود اینکه دلش برای محیط مدرسه تنگ شده بود اما ترجیح می‌داد فعلا و حداقل برای ماه‌های ابتدایی سال تحصیلی، آموزش به صورت مجازی باشد. «من دوست ندارم که به این صورت تدریس کنم. منظورم تدریس در فضای مجازی است. الان هم که این مدل تدریس اسباب مسخره شده است. یا صدای معلم را مسخره می‌کنند یا فیلم دانش‌آموزان پخش می‌شود. اما خب چاره‌ای نیست. اگر تعداد دانش‌آموزان کم باشد شاید بشود آموزش را حضوری کرد. اما در برخی از مدارس که تعداد دانش‌آموزان کلاس زیاد است، امکان آموزش حضوری نیست. اما گاهی فکر می‌کنم که آدم‌ها باوجود تعطیلی‌های گسترده برای کرونا برخی اصول را رعایت نمی‌کنند و این آموزش مجازی تاثیری بر مرگ و میرهای ناشی از این ویروس ندارد. چیزی که مهم است نیاز به واکسینه شدن تمام جامعه است.»
