سه‌شنبه شب تیم ملی فوتبال ایران در تهران به مصاف تیم ملی کره جنوبی رفت که در نهایت با تساوی یک بر یک دو تیم امتیازات را تقسیم کردند و روند بردهای متوالی ایران قطع شد. بازی با کره جنوبی جدی‌ترین محک تیم ملی ایران با کادر فنی جدید بود. اکنون می‌توان عملکرد تیم ایران را در بازی مقابل تیم‌هایی با سبک متفاوت بررسی کرد. پس از پیروزی مقابل سوریه که تیمی فیزیکی بود و عراق که هم از نظر فیزیکی و هم تکنیکی قدرتمند بود، ایران به سد کره جنوبی رسید که تیمی با سبک متفاوت‌تر یعنی سرعتی و تکنیکی است.
کادر فنی ایران مثل بازی گذشته تیم را با آرایش ۴-۴-۲ به بازی فرستاد. این بار با مهره‌هایی تهاجمی‌تر از بازی با امارات به طوری که وحید امیری از ابتدا در پست دفاع چپ بازی میکرد و قلی زاده و جهانبخش هر دو ترکیب اولیه حضور داشتند. به طور کلی مهره‌های ایران درخطوط عقب زمین نسبت به بازیکنان کره سرعت پایین‌تری داشتند و ممکن بود از سرعتشان برای فرار به پشت دفاع ایران استفاده کنند.
تیم ایران برای جلو گیری از این اتفاق در فاز دفاعی خط آفساید را تا حد امکان به دروازه نزدیک میکرد تا فضای خالی پشت دفاع کم‌تر شود. مشکل دیگر تیم ایران در فاز دفاع این بود که حریف با سه هافبک در وسط زمین بازی میکرد و ایران به این علت که می‌خواست از زوج طارمی و آزمون در خط حمله استفاده کند، با آرایش دو مهاجمه ۴-۴-۲ بازی میکرد که دو هافبک میانی دارد و برتری عددی در وسط زمین به کره می‌رسید. برای جبران این مشکل ایران اولویت اول را در فاز دفاع به فضا اختصاص داده بود و پرس توپ و پرس بازیکن در اولویت بعدی بودند. برای این منظور چهار مدافع و چهار هافبک ایران یک بلاک دفاعی هشت نفره و فشرده را تشکیل می‌دادند که در آن باریکنان بسیار نزدیک به هم حرکت می‌کردند تا فضای بینشان برای حرکت بازیکنان تکنیکی کره کم شود.
همچنین طارمی و آزمون سعی می‌کردند تا نزدیک خط هافبک عقب بیایند و در کارهای دفاعی به دیگر بازیکنان تیم کمک کنند تا مشکل برتری عددی کره در مرکز میدان هم از بین برود.
نقطه قوت دیگر کره، سرعت بالای این تیم در انتقال از فاز دفاع به حمله و بالعکس و همچنین سرعت بالا در گردش توپ بود. به طوری که پس از لو دادن توپ به سرعت نظم دفاعی پیدا می‌کردند و همچنین از همان نقطه که توپ را از دست می‌دادند برای باز پس گیری توپ تلاش می‌کردند و همین طور به محض گرفتن توپ فورا شکل تهاجمی می‌گرفتند و سعی می‌کردند توپ را به مهاجمان سریعشان برسانند. در نهایت روی گل اول بازی که کره به ثمر رساند، مجموع ضعف‌های ایران مقابل نقاط قوت کره آشکار شد. ابتدا ضعف در میانه میدان باعث می‌شود بازیکن حریف آزادانه در این منطقه صاحب توپ شود. شرایط دو در برابر دو به مدافع ایران اجازه ریسک دریبل خوردن و درگیر شدن با بازیکن صاحب توپ را نمی‌دهد. در صورتی که اگر تیم ایران با یک هافبک بیشتر بازی میکرد تا در این فضا جاگیری کند، این اتفاق رخ نمی‌داد که بازیکن کره به راحتی پاس در عمق را ارسال کند و سون هیونگ مین از سرعت بالایش در فرار به پشت دفاع استفاده کند.
در سمت دیگر تیم کره با پائولو ونتو در فاز تدافعی نسبت به سال‌های گذشته پیشرفت بیشتری کرده است. آن‌ها در دفاع به شکل ۴-۱-۴-۱ جاگیری می‌کردند که تک مهاجم این تیم دو مدافع وسط ایران را پرس میکرد و هافبک‌های کناری این تیم زمان صاحب توپ شدن مدافعان کناری ایران به آن‌ها نزدیک می‌شدند. عزت اللهی و نوراللهی هم در خط هافبک ایران کمی با فاصله از هم حرکت می‌کردند و کاملا در عرض یکدیگر بازی نمی‌کردند که هر دو توسط دو هافبک هجومی کره یارگیری می‌شدند و این یارگیری برای نوراللهی که جلوتر بازی میکرد، سفت و سخت‌تر بود. تک هافبک دفاعی این تیم هم فضای بین خط هافبک و دفاع این تیم را پوشش می‌داد و در تخریب بازی بازیکنان خلاق و تکنیکی ایران نقش داشت. به این ترتیب راه نفوذ ایران با پاس‌های کوتاه و عبور از میان خطوط کره جنوبی بسیار سخت بود، بنا بر این حرکات تهاجمی ایران بیشتر با هدف صاحب توپ کردن طارمی و آزمون از طریق پاس‌های مستقیم و بلند توسط مدافعان دنبال می‌شدند. حتی صدای مربیان ایران هم در ورزشگاه خالی آزادی گاهی به گوش می‌رسید که از مدافعان تیم می‌خواستند توپ را با حوصله بیشتر در عقب زمین به گردش در بیاورند و عجله‌ای برای پاس به هافبک‌ها نداشته باشند. در عوض از قلی زاده می‌خواستند عقب بیاید و مدافع کناری کره را از پستش خارج کند.
یکی از اتفاقاتی که پس از این حرکت می‌تواند رخ دهد، ارسال پاس برای طارمی یا آزمون در فضایی است که به علت خارج شدن مدافع کناری کره از پستش ایجاده شده است که چند بار کنعانی زادگان اقدام به ارسال پاس‌های بلند به این منطقه کرد.
توضیح عکس: نحوه یارگیری تیم کره جنوبی با بازیکنان ایران و حرکت قلی زاده به عقب که مداف کره را از پستش خارج می‌کند.
توضبح عکس: ارسال پاس بلند مستقیم از خط دفاع به مهاجمان در فضای ایجاد شده.
پس از این که ایران گل اول را خورد، قلی زاده با نورافکن تعویض شد، با این تعویض و رفتن وحید امیری به پست هافبک کناری، ایران در کانال‌های کناری فعال‌تر شد و نفوذ‌های بیشتری از این مناطق صورت گرفت، ولی آن چه باعث شد ایران به گل تساوی برسد، بالا بردن ریتم بازی، افزایش فشار روی مدافعان، دروازه بان آسیب پذیر کره و افزایش سرعت انتقال به حمله بود. در دقایقی که ایران روی دروازه کره فشار آورد، مدافعان و دروازه بان این تیم نتوانستند تمدکز خود را حفظ کنند و روی گل تساوی ایران دچار اشتباه شدند که در بازی برگشت می‌توان با اتکا به این ضعف کره، به آن‌ها آسیب زد.
افزودن دیدگاه جدید