از نگاهی دیگر حتی فینالیست‌شدن تیم‌هـای آلومینیوم اراک و نساجی مازندران هم یک شگفتی به‌حساب می‌آید.این دو تیم لیگ برتری با شکست تیم‌های بزرگ و صاحب‌نامی همچون گلگهر سیرجان، سپاهان اصفهان و سرخ‌آبی‌های پایتخت توانستند به مراحل پایانی این رقابت‌ها برسند؛ به همین دلیل این دو تیم نیز به‌نوبه‌خود شگفتی‌ساز هستند و نمی‌توان به‌سادگی از موفقیت آن‌ها چشم پوشید.اما آیا باید این موضوع را به شگفتی‌سازی تیم‌های کوچک‌تر و خوب‌بودن آن‌ها نسبت داد و یا غول‌های فوتبال ایران طبل توخالی هستند؟!

شاید بتوان گفت سپاهان جذاب‌ترین فوتبال را در بین تیم‌های ایرانی به نمایش مـی‌گـذارد، اما ایـن جــذابیـت همــراه بـــا نتیجه‌ای باب‌میل طرف‌داران نبوده است. همان‌طور که یوهان کرایف بازی زیبا را بدون نتیجه احمقانه می‌داند، باید گفت که این سبک بازی زیبای آن‌ها  که فاقد قطعه گم‌شده نتیجه‌گرایی است، همراه با ضعف‌های عمیق در دفاع و گاهی

بن‌بست‌های تهاجمی، نمی‌تواند هواداران را با جام خوشحال کند؛ این موضوع را اکنون در لیگ قهرمانان آسیا در برابر تیم‌های قدرتمندتر فوتبال این قاره به‌خوبی مشاهده می‌کنیم. 

در جام‌حذفی نیز بسته‌ای کامل و جامع از این توضیحات در دیدار شاگردان محرم نویدکیا در برابر اراکی‌ها که منجر به حذف آن‌ها در ضربات پنالتی شد را نظاره‌گر بودیم.سپاهان اگر کمی‌ نتیجه‌گرایانه‌تر بازی کرده و یا نقاط سیاه تاکتیکش را اصلاح می‌کرد، به‌سادگی از جام‌حذفی کنار نمی‌رفت و می‌توانست از مدعیان اصلی آن باشد.

پایتخت‌نشینان که با جدال‌های لفظی خود فوتبال ایران را هرلحظه بیش‌ازپیش به‌سوی حاشیه و نابودی می‌کشانند، نـمـــایــشی ناامیــدکنـنـده در جـام‌حــذفی داشتـه‌اند. بنـا بر ادعــای حریـفـانشــان و فضای مجازی، پنالتی‌هایی که به‌ضرر تیم‌های حریف آن‌ها  گرفته شده و همراه آن پیروزی‌های خفیف این دو تیم، باعث شد تا به‌سختی به مرحله یک‌چهارم نهایی این جام برسند؛ اما درنهایت بازهم نمایشی فاجعه‌بار داشته و در برابر دو تیم لیگ برتری دیگر که اکنون فینالیست این رقابت‌ها هستند حذف شدند.این تیم‌ها  که به هر شکل یکی از آن‌ها در این فصل قهرمان لیگ برتر می‌شود و طبق گفته مربیانشان به‌دنبال قهرمانی پـاک هستـنـد، امـــا در بـــازی‌هــایـــی کـــه پاک به‌نظر می‌رسیـدنـد نتیجه نگرفتـنـد تا فقط با ادعـاهـای میـلیـاردی خــود به لیگ بپردازند.

بــازی پایــانی جـام‌حـذفی، بیـن دو تیـم آلومینیوم اراک و نساجی مازندران در ورزشگاه آزادی تهران برگزار شد که یکی از پرحاشیه‌ترین فینال‌های چند سال اخیر جام‌حذفی ایران بود. حواشی مربوط به بلیت‌فروشی این دیدار نشان داد که از همان ابتدا مسابقه‌ای جنجالی در پیش است. تلاش برخی از افراد برای خــرید بلیـت‌های هـواداران تیــم مقابل باعث شد که نزاع بین دو تیم بسیار زود شعله‌ور شود. از سوی دیگر، مدیریت تیم آلومینیوم که سعی داشت با خرید تمام بلیت‌های خود حضور تماشاگرانش در بازی فینال را آســان‌تـــر کنــد، متــأسفانه به‌واسطه بی‌بـرنامگـی‌های بسیــار نتــوانست ایــن مسئله را به‌خوبی عملی کرده و همین موضوع باعث دل‌خوری هوادارانش و آسیب‌دیدن برخی از آن‌ها در این مسیر شد.خود بازی نیز بدون حاشیه نبود. از قفل‌کردن رختکن تیم آلومینیوم توسط برخی از  اعضای کادر فنی تیم نساجی و درگیری عوامل فنی دو تیم بر تنش‌های این بازی جان تازه‌ای دمید.درنهایت در خود بازی اراکی‌ها علی‌رغم خلق موقعیت بسیار خطرناک که باعث برخورد توپ به تیر دروازه علیرضا حقیقی و یا بازگشت آن از روی خط دروازه توسط مدافعان نساجی شد، نتوانست به گل دست یابد تا سرانجام مهرداد عبدی از تک فرصت خود برای گلزنی استفاده کند و شاگردان ساکت الهامی بتوانند قهرمان جام‌حذفی شوند؛ جام‌حذفی که از ابتدا تا انتهای آن با حواشی بسیاری همراه بود. تیم‌ها با شیوه‌های خاص بازی خود به میدان رفتند و با شکست و پیروزی روبه‌رو شدند. درنهایت این جام نشان داد علی‌رغم رخ دادن شگفتی‌های کوچک و بزرگ، فوتبال ایران هیچ رشدی نداشته و شاید بتوان جام‌حذفی را با کنار گذاشتن لغت شگفتی، فاجعه‌بار خطاب کرد.