البته شاید، این موضوع مسئله جدیدی نباشد و در میان برخی از خانواده‌های سنتی هنوز هم رواج داشته باشد؛ نکته جالب این است که این افراد در خانه و به صورت تلفنی کار نمی‌کنند، بلکه برای خود دفتر و دستک راه‌اندازی کرده‌اند و چندین کارمند نیز دارند. شماره یکی از همین واسطه‌ها را از روی پیامک‌هایی که به صورت مستمر ارسال می‌شود، پیدا می‌کنیم و برای با خبر شدن از چند و چون کار و همچنین سردرآوردن از اقداماتی که در دفتر خود انجام می‌دهند، با آن تماس می‌گیریم. فرستنده پیام و واسطه اصلی، خانم «ر» است، اما زن جوانی که تلفن همراه را جواب می‌دهد، می‌گوید که کارمند اوست و برای ثبت‌نام باید به دفتر آن‌ها مراجعه کنیم و تلفنی روند کار را توضیح می‌دهد؛ البته زمانی که خودمان را زنی 38 ساله و خانه‌دار و با تحصیلات لیسانس معرفی می‌کنیم و از او تقاضای معرفی کیس مورد نظر برای ازدواج داریم، زن جوان با حوصله و آرام‌آرام توضیح می‌دهد که کار خانم «ر» کاملا قانونی و حدود ده سال است که کار می‌کند: «بیشتر اصفهانی‌ها او را می‌شناسند و فردی مقید و مذهبی است و کارش رد خور ندارد. روزانه تعداد زیادی دختر و پسر برای ثبت‌نام به دفتر مراجعه می‌کنند و تا به الان هم نشده که هیچ‌کدامشان دست خالی برگردند.»
واسطه‌گری به شرطه‌ها و شروطه‌ها
خانم «ر» برای واسطه‌گری شرایط عادی و ویژه در نظر گرفته است و با تک‌تک متقاضیان قرارداد کتبی هم می‌بندد: «در ثبت‌نام عادی، متقاضیان باید ده میلیون پرداخت کنند. حدود 20 مورد مناسب و با توجه به شرایط و علایق فرد به او معرفی می‌شود. اما در شرایط ویژه، پس از انعقاد قرارداد کتبی، فرد متقاضی ده میلیون تومان ودیعه پرداخت می‌کند تا در طول یک سال به او 40 مورد ازدواج معرفی شود. پس از این بازه زمانی، اگر فرد نتوانست کیس مورد نظر خود را از بین گزینه‌های معرفی شده انتخاب کند، ودیعه به او بازگردانده می‌شود. ولی در صورتی که افراد بتوانند همسر مورد علاقه خود را گزینش کنند، این ده میلیون تومان به عنوان شیرینی نزد ما باقی می‌ماند و نصیبمان می‌شود.» توصیه او، اما این است که در شرایط ویژه ثبت نام کنیم؛ چرا که مبلغ آن، قابل چانه‌زنی است و خانم «ر» مبلغ کمتری دریافت می‌کند و حتی با پنج‌میلیون نیز راضی می‌شود. او همچنین می‌گوید که افراد بعد از ثبت‌نام و دادن عکس خود به خانم «ر» به یکدیگر معرفی می‌شوند: «بنا به درخواست طرفین، دختر و پسر می‌توانند با همدیگر قرار بگذارند یا اینکه تلفنی صحبت کنند. ولی من این اطمینان را می‌دهم که تمامی اطلاعات شما نزد خانم «ر» محفوظ بماند. کیس‌هایی هم که معرفی می‌شوند از هر طیفی هستند؛ از پزشک و مهندس گرفته تا مترجم و معلم و کارمند و … . افراد پس از مراجعه حضوری می‌توانند از مشاوره‌های مرکز در رابطه با ازدواج نیز به صورت رایگان استفاده کنند.»
به سایت‌های همسریابی اعتماد نکنید
البته همه اینها باعث تضمین افراد نمی‌شود و دختر و پسر قبل از ازدواج باید درباره همدیگر تحقیق کنند: «به هرحال، در این روش فقط افراد به هم معرفی می‌شوند و صحبت‌های اولیه را می‌کنند. کار ما با کیفیت انجام می‌شود و مثل تبلیغات اینستاگرامی یا سایت‌های همسریابی نیست. شما هم به هیچ وجه به آن‌ها اطمینان نکنید!» در این میان، اما مراجعه به دفاتر همسریابی به گفته آسیب‌شناسان دارای مزایا و معایبی است و طرفداران و مخالفان خودش را دارد. زهرا، 24 ساله که تمایلی به اینگونه ازدواج‌کردن ندارد، می‌گوید: «به نظر من، ازدواج پروسه نیست و باید برای هر کسی در زمان مقتضی اتفاق بیفتد.» اومعتقد است که تمایلی به ازدواج سنتی ندارد و دختر و پسر باید خودشان به یکدیگر علاقه‌مند شوند و ازدواج کنند: «من اصلا دوست ندارم به همسرم از سوی کسی یا شرکتی معرفی بشوم، با اینکه خانواده‌ام هم آدم‌هایی سنتی هستند، اما ترجیح می‌دهم خودم دست به انتخاب بزنم.» از نظر حسین، 31ساله که دانشجوی دکتری است، ثبت‌نام در دفاتر همسریابی، اقدامی درخور نیست: «به نظر من دوره ازدواج‌های این‌چنینی به سر آمده. اکنون دختران و پسران پابه پای همدیگر در جامعه حضور دارند و خودشان با توجه به شرایط و علایقی که دارند، می‌توانند دست به انتخاب بزنند.» این درحالی است که فردی مثل فریده که 39سال دارد، با اینگونه ازدواج‌کردن مشکلی ندارد: «من شاغل نیستم و سال‌ها از زمان درس و دانشگاهم می‌گذرد. بنابراین حضوری در جامعه ندارم و اشکالی هم نمی‌بینم که در دفاتر ازدواج ثبت‌نام کنم و به فردی که شرایط دلخواهم را دارد، معرفی بشوم. به هرحال، این معرفی‌ها فقط برای آشنایی طرفین است و آن‌ها پس از صحبت و تعامل می‌توانند تصمیم درستی بگیرند.»
