این دربی که با افت اقتصادی ایتالیا و نیز افول سری آ و تیم‌هایش از قدرت و حساسیت جدولی آن کاسته شده بود؛ حال چند سالی است که باقدرت گرفتن دوباره دو تیم حاضر در آن‌که در چند فصل اخیر و حضور حداقل یکی از تیم‌ها در جدال قهرمانی سری آ، دوباره تا حدودی به حساسیت قبلی خود بازگشته است هرچند که دربی، دربی است و در هر حالتی حساس.

رم و لاتزیو دو تیم حاضر در این رقابت حساس هستند. دو ابرقدرت شهر تاریخی و اسطوره‌ای رم. دو تیمی که به تاریخ فوتبال و ایتالیا پیوند خورده‌اند و برای فوتبال دوستان به‌خصوص دنبال کنندگان فوتبال در دهه 90 و 2000 میلادی سال‌های رؤیایی را ساخته‌اند.

بخش آبی شهر که نماد عقاب آن‌ها‌ و اعتقادات سیاسی‌شان برای همگان آشنا و حتی در جایگاه تماشاگران افراطی‌شان به‌وضوح مشخص است. این تیم که در اواخر دهه 90 میلادی پس از چندین سال با هدایت گوران اریکسون مربی موفق خود توانست قهرمانی سری آ و نیز افتخارات اروپایی را به دست بیاورد قلب بسیاری از فوتبال دوستان را تسخیر کرد. بازیکنانی چون نستا، ورون، فاوالی و سینوری و ... خاطره سازان لاتزیوی رؤیایی آن دهه هستند. لاتزیو که در همین هفته تولد 121 سالگی خود را جشن گرفته از دوران پرفرازونشیبی گذر کرده است. پس از افت شدید در اوایل دهه قبل آن‌ها چند سالی است که با هدایت یکی از بازیکنان وفادار و اسطوره‌ای خود یعنی اینزاگی دوباره به جمع بزرگان ایتالیا بازگشته‌اند و می‌خواهند دوران درخشانشان را زنده کنند. تیم لاتزیو که در فصل گذشته جز مدعیان اصلی کسب قهرانی بود پس از وقفه بازی‌ها نتوانست به روند خوب خود بازگردد و روند سینوسی را پیش‌گرفته است. مصدومیت‌های بسیاری از بازیکنان و نیز عملکرد نه‌چندان خوب آن‌ها باعث شده که در حال حاضر با 28 امتیاز در رده هشتم حضورداشته باشند.

تیم جذاب سیمونه اینزاگی که عموماً با آرایش 352 و گاهی با 3511 بازی می‌کند نمایی کامل از تیم‌های ایتالیایی این دوران است. سیستمی که احیاگر و نوآور جدید آن را آنجلوتی و کونته باید دانست. آن‌ها‌ در درون دروازه با افت استراکوشا رینا بازیکن باتجربه را در اختیار دارند که در این فصل واکنش‌های شگفت‌انگیزی را از خود نشان داده و ثابت کرده سن فقط یک عدد است. در خط پرآشوب و قدرتمند فصل گذشته و ضعیف این فصل با بازیکنانی همچون هودت، آچربی، رادو، پاتریک و لوییز لیپه پر مهره اما پر مصدوم و نا آماده‌اند که باید دید در آزمون سخت دربی می‌توانند عملکرد فصل گذشته را تکرار کنند و بی اشتباه باشند. در خط هافبک با حضور ساویچ در نقش یا بازیکن که مسئولیت‌های بزرگی چه در حمله و چه در دفاع دارد و یکی از بزرگ‌ترین هافبک‌های جهان است در کنار آلبرتوی متبحر و خلاق مکملی خوب و تأثیرگذار را ایجاد کرده‌اند و زوجی کامل را در میانه مستقر ساخته‌اند و در پشت سر آن‌ها عموماً لیوا اگر مصدوم نباشد حضور دارد که نقش یک بازیکن تخریب‌کننده و توپ‌گیر را به‌خوبی عمل می‌کند. در خط حمله کمبود مهره و نا آمادگی موریقی خرید جدیدشان کمی نگران‌کننده بوده اما کایسدو که هیچ‌گاه ناامیدکننده ظاهرنشده و ایموبیله یکی از برترین گلزنان جهان خط آتشی ترسناک ساخته است.

در زمان دفاع پس از دادن توپ آن‌ها‌ با پرس و فشاری سنگین و از بالای زمین از همان ابتدا سعی در دفاع از دروازه خوددارند و همچون تیم‌های مدرن امروزی با ابزار فشار سعی در بازپس‌گیری توپ و ضد حمله‌ای سریع دارند که این مورد باوجود بازیکنان موقعیت طلب و خلاقی که دارا هستند بسیار زهرآگین است گرچه که در این فصل آن‌ها‌ چندان دراین‌باره موفق نبوده‌اند. در زمان دفاع در زمین خود نیز آن‌ها‌ با بازگشت بازیکنان کناری‌شان و فشرده شدن در جلو و داخل محوطه سعی در بستن فضاها دارند. در زمان بازی‌سازی نیز آن‌ها‌ با رساندن توپ به هافبک‌ها توسط مدافعان پا به توپی که دارند و عموماً حمله از مرکز قلب دفاع حریف را در نظر می‌گیرند گرچه که بانفوذهای لاتزاری و فارس و یا دیگر بازیکنان کناری‌شان سانتر از جناحین را در نظر می‌گیرند که با هجوم بازیکن کناری دیگر با محوطه جریمه در کنار گاها ساویچ و مهاجمانشان و قدرت سر زنی بالا بسیار خطرناک هستند.

رم، نماد جنگجویی و جنگ‌آوری، نماد وفاداری و تسلیم‌ناپذیری. این تیم که بارنگ خاص لباسشان و نیز اسطوره‌های پرستیدنی‌شان همچو دروسی، توتی، گویدو ماستی، جیانینی و... در قلب بسیاری جایگاه والایی دارند با تیم خوب خودشان قهرمانی سری آ را در برهه‌های زمانی متفاوتی به دست آوده اند. رم که پس‌ازآن تیم رؤیایی چند سال گذشته که به مراحل بالای لیگ قهرمانان رسید و آن بازیکنان درخشان رم همچون صلاح، بکر، ناینگولان و... که چندین سال پیاپی همپای یوونتوس برای قهرمانی سری آ می‌جنگیدند به دلیل حواشی و بحران‌های مدیریتی دو، سه سالی با افت روبرو بوده است، اما آن‌ها‌ برگی جدید در دفتر خود را شروع به نوشتن کرده‌اند با تعویض مالکیت از جیمز پالوتا به فردکین و نیز مربی‌ای همچون فونسکا با تفکر خاصش که اکنون پس از چند فرازونشیب گویا با تیم هماهنگ شده و تطبیق یافته است می‌خواهند به دوران پرشکوه خود بازگردند. آن‌ها‌ در این فصل با تیم بسیار خوب خود با 34 امتیاز در جایگاه سوم هستند و در تعقیب دو تیم میلای صدر جدول.

رم فونسکا ازنظر تاکتیکی پس از تنوع‌های تاکتیکی فراوان از زمان حضور او به ثباتی در این مورد رسیده است 3421 این مربی پرتقالی مبتنی بر رساندن توپ به مهاجم نوک کلاسیکشان یعنی ژکو است که عموماً از مرکز و توسط دو بازیکن پشت سر او و یا بازیکنان کناری صورت می‌گیرد. انجام ضد حملات ترسناک نیز در دو فصل اخیر نقطه بسیار خطرناک تیم فونسکا بوده که باعث شده در این امر تیم‌های مقابل احساس خطر فراوانی کنند.

با حضور اسمالینگ و مانچینی و ایبانز سه مدافع اصلی رم این تیم در دفاع تلفیقی از مدافعین قدرتی و سرعتی است. هافبک خط جذابی شامل ورتوتو ویار و پلگرینی جوان و اسپینازولا باتجربه در کنار کاردسپوپ خط هافبکی مطمئن ساخته است گرچه از سمت کاردسپوپ کمی ‌متزلزل هستند. در حمله باوجود پدرو و میخیتاریان و ژکو سه عنصر اصلی تهاجمی هستند که با ضربات تمام‌کننده ژکو و فرارها و موقعیت طلبی های میخیتاریان دروازه هر حریفی را به لرزه درمی‌آورند. نحوه قرارگیری هافبک‌ها و دو بازیکن پشت مهاجم آن‌ها‌ به‌گونه‌ای است که نزدیک به فلسفه گواردیو لا و یوهان کرویف که با تشکیل 6 ضلعی و مثلث سعی در گردش توپ و کنترل آن داشتند است و این اشکال و ساختار باعث ارتباط بسیار خوب آن‌ها‌ به هم در هر زمان و کنترل توپ بی‌نظیری می‌شود. آن‌ها‌ با یورش‌ها و حمله‌های بی‌امانشان در حمله در این فصل بیشترین شانس یا به‌اصطلاح امید گلزنی (xg) را ثبت کرده‌اند که این نشان از فوتبال کاملاً هجومی و دلپذیر برای علاقه‌مندان به تیمش و این سبک می‌دهد. آن‌ها‌ نیز بانفوذ و یا بازگشت به دفاع فولبک ها سعی در استفاده از آن‌ها‌ چه در زمان حمله و چه در دفاع دارند. میانگین قدی پایین آن‌ها شاید یکی از نقاط محدود ضعف آن‌ها باشد که در برابر لاتزیو باقدرت سر زنی خوب دردسرساز شود. در دفاع نیز آن‌ها‌ بازیکنان درگیر شونده و باقدرت فیزیکی بالایی ندارند و باوجود بازیکنان سن بالایی که در جلوی زمین است دست فونسکا در فشار حداکثری بسته است و آن‌ها‌ اغلب سعی در توپ‌گیری در میانه و یا در اوایل حضور تیم حریف در زمین خودشان دارند. و اما... درنهایت در جمعه 26 دی‌ماه 1399 در ورزشگاه المپیکو شهر رم دو غول، دو ابرقدرت به دیدار یکدیگر خواهند رفت تا یکی از بزرگ‌ترین بازی‌های نه‌تنها ایتالیا بلکه جهان را برگزار کنند. دربی که به هر صورتی پر از جنجال و شور و حال و هوای اصیل ایتالیایی است از آرامش فونسکا تا فریادهای اینزاگی و این است دربی دلا کاپیتاله... .