جام جهانی 1994

همان‌طور که مارادونا تیم آرژانتین را به فینال جام جهانی رساند و قهرمان کرد، در قاره اروپا نیز روبرتو باجو در جام جهانی1994 آمریکا با تمام توان تیمش را به فینال رساند اما سرنوشتش به درخشانی مارادونا نبود. او با وجود مصدومیت زانو، تیم را رو به جلو هدایت می کرد و شوت ها را یکی پس از دیگری به دروازه تیم ها می نواخت. هر چه دکترها او را منع می‌کردند اما نیروی بودای کوچک تمامی ‌نداشت و آتزوری را به فینال رساند. ایتالیا و برزیل جدالی آشنا در فینال جام جهانی، بازی به ضربات پنالتی کشید اما ... قصر باشکوه باجو در پنالتی‌ها با خاک یکسان شد. توپی که به آسمان نواخته شد، قصر باجو را ویران ساخت اما این اتفاق شاید باجو را در نزد هوادارانش جاودانه تر کرد.

دم اسبی آسمانی

دم اسبی آسمانی یکی از القاب و شهرت های روبرتو باجو، قدیس ایتالیایی فوتبال است. مدل موهایش مد جدیدی را در جهان رواج داد و بازی تکنیکی‌اش که همگان این حس را داشتند که او بر روی زمین قدم نمی‌گذارد و در آسمان ها راه می‌رود، سبک تازه‌ای در فوتبال دنیا معرفی کرد.
از همان کودکی مشخص بود که روبرتو برای درس‌خواندن زاده نشده است، او حتی با توپ تنیس هم فوتبال بازی می‌کرد. روبرتو ۱۳ ساله در مسابقات ایالتی، ۴۲ گل به ثمر رساند و آوازه‌اش به گوش مردم وینچنزا و مربی‌اش رسید.
ویچنزا او را به خدمت گرفت، باشگاهی که آرزوی دوران کودکی اش بود؛ ولی خیلی زود باشگاه معتبر فیورنتینا او را در پنجم ماه می‌سال ۱۹۸۵ به فلورانس آورد. دوران بازی در فیورنتینا زمانی بود که همگان با اسطوره آینده فوتبال آشنا شدند. بازی های هنرمندانه اش به خصوص گلش به ناپولی که مهر تاییدی بر آینده درخشانش بود. باجو با انتقالی به ارزش 13 میلیون دلار به یوونتوس پیوست. آری، اسطوره ایتالیا باید هم، گران قیمت ترین خرید آن زمان می‌شد.
باجو در سال 93 به عقیده بسیاری بهترین سال دوران بازی خود را سپری کرد. تمام جوایز را به سلطه خود درآورد و درنهایت بهترین بازیکن جهان شد و چه چیزی بالاتر از این...
در سال 94 با وجود درخشش در جام جهانی 94 آمریکا و رساندن تیمش به فینال اما با آن پنالتی از دست رفته تمام ساخته هایش ویران شد، اما او همچنان قدیس ایتالیا باقی ماند و نه تنها در نگاه همه منفور نشد بلکه بیشتر در دلشان نشست.
پس از یوونتوس دوران افولش در میلان را شاهد بود، دورانی بسیار ناامید کننده برای مرد آسمانی ایتالیا.

مرد طلایی ایتالیا اما همچون ققنوس دوباره برخاست و با پیوستن به بولویا دوران پر شور و غوغایی در گلزنی برای خود ساخت. طی ۳۰ بازی، ۲۲ گل به ثمر رساند تا دوباره به تیم ملی بازگردد.
با اتمام جام جهانی ۹۸ او به اینتر پیوست تا کنار رونالدو، زوج رویایی را به وجود بیاورد اما بر خلاف انتظارات، مصدومیت از او دور نشد و در ۲ فصل و ۴۱ بازی، فقط ۹ گل در سری A به ثمر رساند و برای حضور ثابت در میدان، به تیم برشا پیوست. در نهایت پس از مدتی فوتبالش به پایان رسید و قدیس فوتبالی کفش هایش را آویخت. باجو شاید در نگاه بسیاری از جوانان حال حاضر ناشناخته باشد اما در روزگاری که کسی از رونالدو و مسی سخن نمی‌گفتند در زمانی که هالند و امباپه جوان اول نبودند، روبرتو باجو رباینده قلب ها بود. اساطیری مثل باجو و یا هم نسل‌هایش همیشه در ذهن عاشقان واقعی فوتبال باقی می‌مانند. قطعا کسی دم اسبی فوتبال را فراموش نخواهد کرد.