تا حدودی رشد شاخص‌کل طبیعی و قابل‌انتظار بود. بعد از یک ریزش پرقدرت که حدود ده ماه به طول انجامید، حجم چشمگیری از فروشندگان از بازار خارج شدند، تمایل به فروش کاهش یافت، اندکی از سرمایه‌های خارج‌شده به بازار بازگشت و تقاضای خرید بهبود یافت. درنتیجه انتظار می‌رفت با ایجاد تعادل در دو سمت عرضه و تقاضا، روند نزولی بورس در محدوده کانال یک‌میلیون واحد به پایان برسد. از سوی دیگر، انتخابات ریاست‌جمهوری و مذاکرات فرسایشی بر سر مباحث هسته‌ای و تحریم‌ها، سرمایه‌گذاران را مردد کرده بود. انتخابات در زمان مشخص برگزار و رئیس‌جمهور منتخب شناخته شد؛ اما مذاکرات وین نه به نتیجه رسید و نه پایانی برای آن تعیین شد. شاید سهام‌داران در این شرایط به یک پایان تلخ راضی‌تر بودند تا تلخی بی‌پایانی که نمی‌گذارد کام سهام‌داران شیرین شود. تأثیر مذاکرات فرسایشی و نتیجه انتخابات بر روند بازار منعکس شد و بدین ترتیب، بورس دلایل بیشتری برای صعود یافت. صعود ملایم و غیرخطی شاخص‌کل، اتفاقی بود که اغلب سهام‌داران بر آن اتفاق‌نظر داشتند؛ اما این صعود که به مدد پیشتازی نمادهای شاخص‌ساز و بازگشایی مثبت بعد از برگزاری مجامع توأم شده بود، شاخص را تا میانه‌های کانال 1.3 میلیون واحد بالا کشید.تحلیلگران تکنیکالیست اعتقاد دارند با ورود شاخص کل به کانال 1.3 میلیون واحد، حالا نماگر بازار تا کانال 1.4 میلیون واحد، مقاومتی پیش روی خود نمی‌بیند؛ درنتیجه انتظار رشد بیشتر آن وجود دارد؛ اما هم تحلیلگران تکنیکالی و هم بنیادگراها اعتقاد دارند وضعیت بنیادی بورس، متزلزل است.

بورس؛ آیینه اقتصاد

اگر رشد چند وقت اخیر بورس را به دلیل استقبال سهام‌داران از رئیس‌جمهور و دولت جدید بدانیم، باید همین استقبال را در دیگر بازارها نیز شاهد باشیم؛ برای مثال، در کنار رشد بورس، باید افت قیمت‌ها در بازار ارز، خودرو و مسکن را شاهد باشیم. روند صعودی قیمت در بازارهای موازی با بورس اما بیانگر اتفاق دیگری است. دلار در اولین روز کاری این هفته به سمت کانال 26 هزار تومان یورش برد و به دنبال آن قیمت سکه و طلا، خودرو و مسکن هم افزایشی شد. میانگین قیمت معامله مسکن در تهران دوباره به کانال 30 میلیون تومان، و سکه‌تمام طرح جدید به کانال 11میلیون تومان رسیده و قیمت خودروهای داخلی و خارجی، از هفته گذشته تا کنون، صعودی بوده است.از آنجایی که بازارها زودتر از دیگر بخش‌های اقتصاد، تغییرات اقتصادی کشور را به رخ می‌کشند، افزایش قیمت‌ها در بازارهای مختلف و همگرایی روند بورس با دیگر بازارها نشان می‌دهد، عموم سرمایه‌گذاران نگران اوج‌گیری مجدد تورم یا ظهور ابرتورم تا پایان سال هستند.
تورم انتظاری که این روزها ذهن و توجه سرمایه‌گذاران را به خود معطوف ساخته است، از نبود مسیر شفاف و روشن اقتصاد در ماه‌های پیش رو است؛ از یک‌سو، سهام‌داران بر این باورند که تا روی کار آمدن تیم مذاکره‌کننده جدید و پیشبرد مذاکرات ماه‌های زیادی زمان لازم است؛ درنتیجه در کوتاه‌مدت شاید نتوان به رفع تحریم‌ها و آزادشدن منابع قابل‌توجه بلوکه‌شده در دیگر کشورها دل خوش کرد. برایند این تفکر، رشد سرسام‌آور نقدینگی و رکوردشکنی تورم خواهد بود. تجربه دوسه سال اخیر نیز نشان می‌دهد که سرمایه‌گذاری (در هر بازاری) بهتر از دست روی دست گذاشتن است. افزایش تقاضا برای خرید ارز، طلا، سهام و... نیز نشان می‌دهد که سرمایه‌گذاران به دنبال کاهش اثرات تورمی بر ارزش دارایی‌هایشان هستند.
تحلیل‌های متفاوتی نیز که از شرایط سیاسی منتشر می‌شود، بر سردرگمی سهام‌داران افزوده است. گروهی اعتقاد دارند که با یکدست‌شدن نهادهای تصمیم‌گیر، شرایط برای پیشبرد مذاکرات در جهت رفع تحریم‌ها و بازگشت منابع ارزش مهیا خواهد شد. از سوی دیگر، گروهی نیز اعتقاد دارند که سرسختی مذاکره‌کننده‌ها در دولت جدید افزایش یافته و این مذاکرات نتیجه مشخصی حداقل در کوتاه‌مدت نخواهد داشت. با توجه به این شرایط ریسک سرمایه‌گذاری در تمام بازارها افزایش یافته است.