روزگاری، چهارباغ را به‌جای مغازه‌های فست‌فودی به سینماهایش می‌شناختند: 10 سینما که مردم بیشتر با دوچرخه، کالسکه و پیاده خودشان را به آن‌ها می‌رساندند و احتیاج به پارکینگ و فکرکردن به آن نبود. به مناسبت 21 شهریورماه، روز ملی سینما، به منابع روزنامه‌ای مراجعه کردیم تاشما را به یک سینماگردی دعوت ‌کنیم.با مراجعه به منابع روزنامه‌ای مشاهده می‌کنیم که از سال 1308 خورشیدی خبرهایی از سینما «مایاک»  در چهارباغ و سپس نام‌هایی از سینماهای سپه، ایران، شاهپور و هما به میان آمده است. به همین ترتیب سینماهای دیگری در چهارباغ سر برآوردند. در اسفند 1343 سینما «چهارباغ»  و دو سال بعد، یعنی در تیر 1345، سینمای بزرگ «نقش‌جهان» در این خیابان افتتاح شد.

خیابان چهارباغ در شهر اصفهان جایگاهی دارد که هم نکات مثبت و هم نکات منفی، خواه‌ناخواه به آن تحمیل می‌‌شوند. قصه چهارباغ فقط در کالبد خیابان و جدول‌بندی آن خلاصه نمی‌شود؛ بخش مهم آن معطوف به «چهارباغیان» است؛ یعنی کسانی که در چهارباغ می‌روند و می‌آیند. اصولا خیابان بدون مردم معنا ندارد. خیابان وقتی خیابان است که مردمی از آن گذر کنند. این مردم هم جزوی از تاریخ و هویت خیابان محسوب می‌شوند؛ پس باید موردمطالعه قرار گیرند. رفتار، نگاه، رویکرد، کنش، وسیله نقلیه، آواز و خلاصه همه‌چیز آن‌ها در خیابان به همین امر معطوف می‌شود.