صنعت سینما در دوران کرونا، بیشترین ضرر و خسارت را در میان تمامی کسب‌وکارها شاهد بوده است. هم از این منظر که سینماداران بسیاری به سمت ورشکستگی کامل سوق پیدا کردند و هم از این بابت که رسیدن به حد نرمال تعداد مخاطب، فرایندی است که طبق یک بررسی ساده، تا سال‌ها به طول خواهد انجامید. سینمایی که قرار بود طی یک برنامه پنج‌ساله، تعداد مخاطبانش را به 100 میلیون در سال برساند، حال باید تقلا کند تا به همان تعداد 26 میلیون و 311 هزار نفرِ سال 98 برسد. چشم‌اندازی که برخی کارشناسان، آن را به دلیل تلاش مردم برای تغییر روحیات خود، در کوتاه‌مدت، شدنی و عده‌ای دیگر به دلیل اعتماد ازدست‌رفته مردم نسبت به سینما، آن را تا چند سال آینده، محال می‌دانند.

پس از 16 ماه رکود کامل بر صنعت سینمای ایران، این روزها اخبار دلگرم‌کننده‌ای مبنی بر اکران یک یا دو فیلم پرفروش به گوش می‌رسد. دو فیلمی که تضمین مالی 2 میلیارد و 500 میلیونی وزارت ارشاد را دریافت داشته و می‌توانند با یک برنامه‌ریزی درست، رکود 16ماهه سینماها را از بین برده و گرمابخش گیشه تابستانی باشند. البته که این خوشایندی، زمانی محقق خواهد شد که خیز جدید کرونا، آسیبی به سینماها وارد نیاورند. همواره با قرمزشدن شرایط کرونایی هر شهر، سینماها، نخستین اماکنی هستند که تعطیل می‌شوند و چرخه صنعتی این هنر را تحت‌الشعاع قرار می‌دهند. نکته‌ای که سبب شده تا تهیه‌کنندگان، سرمایه‌گذاران و پخش‌کنندگان آثار پرفروش، رضایت چندانی به نمایش اثر خود (ولو با کمک بلاعوض و چندمیلیاردی ارشاد) نداشته باشند.