اکنون هفت روز از زمانی که ما را ترک کردی می‌گذرد. خیلی از مردم تمام عمرشان ما را با هم مقایسه کردند. تو نابغه‌ای بود که دل دنیا را بردی، کسی که وقتی توپ به پایش می‌چسبید جادو می‌کرد، یک اسطوره حقیقی. اما برای من، تو بالاتر از جادوگری اسطوره بودی. تو همیشه برای من یک دوست فوق‌العاده خواهی ماند؛ دوستی با قلبی بسیار بزرگ. امروز می‌دانم که دنیا جای بهتری می‌بود اگر ما به‌جای مقایسه، بیشتر یکدیگر را تحسین می‌کردیم. پس الان به تو بگویم که «دیه‌گو تو با هیچ‌کسی قابل‌مقایسه نیستی»؛ زیرا زندگی تو در صداقت تعریف می‌شد. تو به شیوه‌ای خاص و بی‌نظیر که خاص خودت بود به ما آموختی که می‌توانیم خیلی بیشتر از این‌ها عاشق باشیم و به یکدیگر بگوییم «دوستت دارم.» رفتن زودهنگام تو، به من اجازه نداد این را به تو بگویم و به همین دلیل فقط آن را برایت می‌نویسم: «دیه‌گو، من دوستت دارم.»